رابطه جهت گیری های ارتباطی خانواده و احساس تنهایی: بررسی نقش واسطه ای هویت معنوی

هویت معنوی به عنوان تعریف و شناسایی خود بر اساس معنویت و تجارب معنوی، معرفی شده است. پژوهش حاضر با ارائه ی مدلی علّی پیرامون هویت معنوی به بررسی پیشایندها و پیامدهای آن پرداخته است. در این مدل جهت گیری های ارتباطی خانواده به عنوان متغیر برونزاد، هویت معنوی به عنوان متغیر واسطه ای و احساس تنهایی به عنوان متغیر درونزاد در نظر گرفته شدند. شرکت کنندگان این پژوهش 400 نفر (268 دختر و 132 پسر) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز بودند. و ابزار تجدید نظر شده ی الگوی ارتباطات خانواده (ریچی و فیتزپاتریک) و مقیاس احساس تنهایی اجتماعی _ عاطفی (دی توماسو و همکاران) را تکمیل نمودند، به منظور سنجش هویت معنوی نیز از پرسش نامه تهیه شده توسط محقق استفاده شد. به منظور تحلیل روابط، روش مدل معادلات ساختاری و برای تعیین نقش واسطه گری متغیر میانجی، روش بوت استرپ در نرم افزار amos به کار گرفته شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد جهت گیری گفت و شنود پیش بین هر سه نوع احساس تنهایی بوده اما جهت گیری همنوایی فقط تنهایی خانوادگی را بصورت مثبت و معنی دار پیش بینی نموده است. همچنین نتایج روشن ساخت که جهت گیری گفت و شنود پیش بین مثبت و معنی دار هر دو بعد باورهای ماورایی و اخلاقی هویت معنوی است. علاوه بر این نتایج حاکی از آن بود که هر دو بعد هویت معنوی در رابطه ی جهت گیری گفت و شنود با انواع احساس تنهایی نقش واسطه ای معناداری دارد. در مجموع، می توان بیان داشت که گفت و شنود به واسطه ی افزایش ابعاد هویت معنوی موجب کاهش سه نوع احساس تنهایی رمانتیک، خانوادگی و اجتماعی در افراد می شود.